...:::Wzbij się wysoko:::...

Gdy ktoś obedrze nas z piór sensu życia...
Połamie skrzydła wolności i radości...
Czujemy się jakby wszyscy odeszli...
Jakbyśmy zostali sami...pośrodku mroku i ciszy...
Wśród własnych krzyków i łez...
Lecz,nie zapomnijmy o tym co nadal mamy...
O ludziach co nadal nas kochają...potrzebują....
O miejscach wciaż na nas oczekujących....
I o tym ile jeszcze pięknych rzeczy się wydarzy...
Ile lotów wśród błękitów i promieni słońca...
Więc każdego ranka spróbujmy choć na chwilkę unieś się w górę...
Oderwać się od ziemi i zatopić w wolności...
Gdy skrzydła nas wciąż bolą...nie bójmy sie poprosić o pomoc...
Jeśli będziemy czegoś naprawde pragnąć...
Osiągniemy to wcześniej niż się spodziewaliśmy...
A więc odkurzmy nasze skrzydła z pyłów bolesnych wspomnień...
Nabierzmy wiatru nadzieji....
Poczujmy ciepło promyka wiary i wzbijmy się wysoko...
Wysoko w błękicie zatopmy nasze ręce...
Otulmy chmury marzeń... i z podniesioną głową lećmy ku słońcul...

autor

maDzik

Napisany: 2004-12-01 Dodano: 2004-12-01 16:23:39

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie