ZA POLARNYM KRĘGIEM
Bywają prognozy błędne z założenia
i zlodowacenie przychodzi przedwcześnie.
Wtedy mózg sztywnieje od ryku
niedźwiedzia,
a bezpieczny namiot staje się pułapką.
Chciałabym się zaszyć w długi sen
zimowy,
lecz igiełki mrozu kaleczą odwagę,
podarte przysięgi spadają śnieżycą
jakby Bóg zapomniał o moim istnieniu.
Akt postanowienia na cieniutkiej lince
walczy z huraganem nad stromą
przepaścią,
każdy nowy poryw tworzy większą zaspę,
a w każdej szczelinie czai się ryzyko.
Skostniałymi dłońmi próbuję wykrzesać
iskierki nadziei,
żeby ogrzać bryłę marznącego serca,
chociaż dobrze wiem, że
lampką spirytusu
nie roztopię lodów.
autor
anna
Dodano: 2016-06-14 07:02:04
Ten wiersz przeczytano 1381 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Świetny wiersz skłaniający do refleksji. Myślę, że
ludzie bardziej potrzebują pomocy Boga, niż On naszej.
Pozdrawiam :)
Każdy ma w życiu chwile załamania i zwątpienia przed
którymi nie sposób się ukryć, trzeba je przeżyć i się
z nimi pogodzić...
alkohol na smutki nie pomoże...pozdrawiam cieplutko z
podobaniem dla wzruszającego wiersza...
anno, czyta się dynamicznie, twardo lodowo, dobrze
oddałaś zlodowacenie serca i dlatego zastanawiam się
czy celowo rozbiłaś ten rytm w ostatniej strofie
lampką spirytusu? Hm, spirytus kojarzy się raczej ze
szklanicą? Z flaszką? Bo lampka to zbyt subtelne dla
tego trunku. Ale może to celowe założenie autorki?
Pytanie brzmi - ile jeszcze człowiek może wytrzymać?
Piękny wiersz. Pozdrawiam
piękny i smutny wiersz...
uroczego dnia :)
ale zawsze, zawsze, zawsze, trzeba próbować
mocno dramatycznie,
a tak prozaicznie,
to spirytusu tego,
wlej do brzuszka swego.
Na rozgrzanie wnętrza,
marznącego serca. Pozdrawiam ;)
Dla mnie poezja.
Pozdrawiam.
dodam, że moje widzimisię jest zwykle odmienne od
ogółu:)))
więc...
Życie jest jednym wielkim ryzykiem! Bardzo sugestywny
wiersz z ciekawą metaforyczną puentą:-)
Pozdrawiam na miłą nockę:-)
Trzy pierwsze strofy podobają się, ale ostatnia nie.
Msz ten dobry wiersz wymaga puenty konkretnej, a tu
jakby jej nie było. No jest ten spirytus, wiadomo o co
chodzi, ale aż prosi się, aby dobitniej.
Jak dla mnie genialny wiersz z świetnie dobranymi
metaforami. Serdeczności.
Powiało chłodem.I nie jest to
chyba wina tylko meteorologii.
Przejmujący,ale piękny wiersz.
Pozdrawiam:)
świetny, dramatyczny przekaz wierszem...może trzeba
dwie lampki; przednie metafory:) pozdrawiam
Tak to prawda. Trudno dmuchać przeciwko burzy.
Pozdrawiam.