Za srebrną bramą

Mówisz że przychodzę co noc w snach do ciebie
I wchodzimy razem w tajemniczą bramę
Wędrowniku ze snów ja nic o tym nie wiem
Peszy mnie gdy pytasz czy z Tobą zostanę

Co ukrywa brama srebrna koronkowa
Którą mam od ciebie i wciąż patrzę na nią
Czytam napisane twoją ręką słowa
Że pragniesz bym była twego serca panią

Powiedz... są tam piękne ogrody Edenu
Rzeka zapomnienia Lete wartko płynie
Pójdę z Tobą miły sama nie wiem czemu
Może dasz mi szczęście wyżłobione w czynie

Słońce się ogląda kiedy już zachodzi
I jeszcze promienie rzuca szczerozłote
Jeśli nam zostawił trochę czasu złodziej
Żeby piękną miłość przeżyć mieć ochotę

Podaj dłoń i prowadź w tej bramy ościenia
Zawiąż mi opaską zasmucone oczy
Wolę w alegorii wyjść z mojego cienia
Żeby zbyt jaskrawy blask mnie nie zamroczył

jagodzianka, ty chyba jesteś analfabetką jeśli w takim prostym wierszu nie wiesz o co chodzi.

autor

julka56

Dodano: 2008-12-08 00:35:47

Ten wiersz przeczytano 2203 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie