Zabijcie ją...

Zabijcie tę duszę odzianą w skazy
co stoi nade mną jak kat nad skazańcem
Zabijcie ten obiekt mojej odrazy
co widzów swych raczy nieudolnym tańcem

Zabierzcie kobietę, co męczy mówieniem
w ciało wprowadza niepokój
Życie człowieka napawa cierpieniem
narusza wewnętrzny spokój

Ręce spowija sznura węzłami
usta zakrywa kagańcem
Serce przebija igieł garściami
i czyni świata wygnańcem

Nigdy przez Ciebie nie pójdę na sznur
nigdy nie pójdę na linę
Nie dam mych kości wysuszyć na wiór
ciała zamienić w padlinę

Nie dam przyzwoleń na śmierć haniebną
z powodu duszy nieczystej
Wolę stąpać z dumą chwalebną
po drodze człowieka ciernistej

autor

Józef K.

Napisany: 2005-09-11 Dodano: 2006-01-30 12:34:18

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie