Zabiłam świt

noc jeszcze była
kiedy naglę pojawił się
sapał i krzyczał
krew z niego spływała
swąd z każdej strony wydobywał się

bladość mego lica
nie przeraziła go
bezradna o ścianę oparłam się
wiedziałam że jak podejdzie
to będzie źle

za pleców broń wyjęłam
wymierzyłam na cyngiel nacisnęłam
ze świstem kula wyleciała
do celu zmierzała
z wielkim impetem uderzyła

naglę ciemność nastała
dokonał się cud
zabiłam świt
aby dalej móc spać

tylko Ty mój miły, możesz bezkarnie budzić mnie skoro świt...

autor

(OLA)

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 00:02:10

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie