ZACHARIASZU

Wśród gór wzniosłych byłeś najwznioślejszym szczytem
W kołach Akademii, byłeś niezrównanym wzorem
Koledzy i studenci skłaniali swe głowy z zachwytem
Byłeś ich natchnieniem, i czcigodnym profesorem.

Wśród wierzących braci, byłeś ręką co ich wyżej wznosiła
Wśród potrzebujących byłeś skarbcem pełnym dobrych rzeczy
Twa szlachetność i bezstronność była wszystkim nam miła
Byłeś balsamem życia wśród krwawych i niszczących mieczy.

Byłeś, dlaczego wśród nas dzisiaj nie ma ciebie
Twe serce dziś już nie bije, odszedłeś od nas nagle
Ziarna twoich nauk siałeś na tej dobrej glebie
Dziś łódź twego życia płynie w dal pod pełnym żaglem.

Ziarna twoich słów wyrosną, staną się stokrotnym żniwem
Łańcuch tych co życie dali w półwiekowej cennej pracy
Przyjmą ciebie w swe szeregi, bedziesz głównym ich ogniwem
Bohaterzy uszanują ciebie, siądą wokół jak rodacy.

Ostatni z cyklu na cześć prof. Łyko

autor

Lev

Dodano: 2009-04-19 04:22:36

Ten wiersz przeczytano 1136 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie