Zachód słońca

ile to zmroków
rozgościło się już przy stole
ile dni chyli się ku zachodowi
uśmiechnięta twarz nad kubkiem herbaty
rozwijającej się jesieni

babie lato wypatrywane
na zielonym obrusie
i nasze dłonie złączone

z przyjemnością obserwuję cię
w rogu górnej wargi
zwinięta czułość
wygładza nagie ramiona
i czoło przysrebrzone
siwymi pasmami

wsłuchując się
w głuszę
tylko wrzesień na parapecie
kładzie liście
a przez pokój
zakrada się szczęście

który to już zmrok
gości przy tym stole
co dogasa dniem

autor

elka

Napisany: 2016-09-27 Dodano: 2016-09-27 13:19:45

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie