zachwycając
za oknem jesienny świt
stuka o drzewa
spacer w lutym
wciąż zaskakuje
pocałunkami rozmów
w sercu szlak słów
niebo we śnie
pachnie chwilą
stukając obcasami
w spojrzeniu schowana cisza
kołysząc ocean gwiazd
leśną drogą zwijać marzenia w kłębek
będąc przewodnikiem we własnym świecie
Komentarze (16)
Ładne pisanie.
Pieknie piszesz. Klimat. +++
Niskie uklony Dominiko. :)
Sturecki dziękuje
@ krystek tak życie jest piękne
Groschek :)
Mariat ok będę poprawiać
Gorzka kawa dziękuje
Mariusz g dziękuję
Larisa dziękuje
Zosiak dziękuje
Sosna dziękuje
Anna dziękuje
Kri dziękuje
Pozdrawiam serdecznie:)
Z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Poetycko i klimatycznie
Z podobaniem :)
Bardzo ładnie.
Pozdrawiam, Kika :)
Bardzo klimatyczny wiersz!
Czuć zachwyt nad życiem i optymizm.
Odnalezienie własnej drogi... zrozumienie siebie.
Wymownie o nadziei!
Serdecznie pozdrawiam
Optymistyczny przekaz.
Pozdrawiam :)
Ależ ty to ślicznie potrafisz wszystko opisać ❤️
Odnoszę wrażenie, że w końcowej fazie wiersza jest za
dużo imiesłowów.
3: zwijać marzenia w kłębek życia..
Życie jest piękne - jak chcemy zauważyć. Ślę moc
serdeczności i pogody ducha:)
Zachwycający sposób opisu różnych aspektów natury i
ludzkiego życia, ukazujący ich piękno i tajemnicę.
Spacer po własnym świecie to metaforyczne
doświadczenie odkrywania własnego wnętrza, zgłębiania
się w głębię myśli, uczuć i marzeń.
(+)
Anna dziękuje