W zadumie
Wiersz poświęciłam moim nieżyjącym Dziadkom. 1 listopad 2014r.
Cóż mi teraz pozostało,
jak nie cieszyć się życiem,
którego wciąż tak mało...
Zapalając Wam znicz,
oddaję się zadumie,
łzy tęsknoty płyną...
Zrozumieć tego nie umiem,
dlaczego życie przemija,
a śmierć przekreśla marzenia...
Odpływa w wieczną dal,
nadzieja też umiera,
żal z myślami się splata...
Kochani
Czas biegnie jak szalony,
do dziś stoi Wasza chatka,
i mnóstwo pięknych wspomnień...
/EN/
autor
Isana
Dodano: 2016-10-24 10:30:01
Ten wiersz przeczytano 1803 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Witaj Elciu, nastrojowy nostalgiczny wiersz ale całe
szczęście, że nadzieja umiera ostatnia:-)
Pozdrawiam Ciebie Isaneczko cieplutko i zaczepiam
buziaczka, relaksującej nocki:-)
Ważne, że zostają piękne wspomnienia :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepiękny wiersz, najważniejsze,
że kochamy i pamiętamy. Życie jest
jak otwarcie drzwi, tak szybko przemija. Pozdrawiam
cieplutko.
Życie to chwila tak szybko mija ,czasem tak
niespodziewanie.
Z pozdrowieniem w towarzystwie płonącego znicza.
oni zawsze zostaną żywi w naszej pamięci...
poruszyła mnie pamięć o bliskich i tak odległych
Przemija szybko życia, jak potok płynie czas, za dzień
za chwilę nie ma nas-tak jakoś te słowa piosenki
nasunęły mi się na myśl.
W taki dzień wracają wspomnienia w świetle świec
,piękny wiersz dla Dziadków .
Pozwolę sobie za Halinką i Zenkiem ..
Szczrgólny to czad, czad zadumy...a czas jest dla
wszystkich jednaki...choć z wiekiem oryspuesza swój
bieg...pozornie...pozdrawiam serdecznie
Nikt z nas nie zrozumie - dlaczego życie tak płynie -
raz po różach drugi po cierniach. Ładna refleksja
Pozdrawiam Dziękuję za kom.
Z wielką przyjemnością
:)
Serdeczności!
Piękna melancholia i piękne wspomnienia ...
milutkiego wieczorku Isano :)
Ślicznie poruszasz. Żeby nie nadzieja na życie
wieczne, to życie byłoby smutne.
Pozdrawiam Isiu.