W zadumie - sonet
pamiętasz wtedy była piękna jesień
wieczór tak ciepły jabłkami pachniał sad
byliśmy młodzi przed nami cały świat
pełen miłości nieznanych uniesień
aksamit nieba pochyla się nisko
dłońmi sięgamy by dotknąć srebrnych
gwiazd
świat się wydawał taki mały dla nas
gwiazdy i księżyc nasze było wszystko
w zadumie stoję dziwiąc się naturze
czas się zatrzymał wspominam od nowa
sad tak jak dawniej w złocie i purpurze
a ja wciąż słyszę twoje ciepłe słowa
ktoś zaczarował to miejsce na dłużej
nasza ławeczka tajemnic dochowa
autor
karmarg
Dodano: 2019-10-19 09:04:24
Ten wiersz przeczytano 2113 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
Ładny sonet.
Pozdrawiam.
Pieknie, bardzo pieknie:)
Gdy jesteśmy szczęśliwi przytulamy cały świat. Piękny
wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
O tak. Tytuł mówi wszystko. Po przeczytaniu wiadomo
dlaczego w zadumie.
Wierszem przywołałaś wspomnienia dziękuję i pozdrawiam
Skłaniasz do refleksji i nostalgii za tym co dawno
minęło pozostawiając piękne wspomnienia.
Pozdrawiam.
Marek
2/2 masz literówkę, a wiersz ładny.
Pozdrawiam
Każdy z nas ma młodzieńcze wspomnienia. Wiele
drobiazgów je przypomina.To miła chwila. Piękny wiersz
pełen tęsknoty. Dziękuję za odwiedziny. Serdecznie
pozdrawiam.:)
... A Ty zaczarowałaś wierszem :-) Pozdrawiam ciepło
:-)
Pięknie:)pozdrawiam często wracamy do tych
niezapomnianych chwil:)+
Pięknie o miłości w dodatku sonetem... Pozdrawiam cię
serdecznie Karmarg
Pamiętasz, była jesień... - samo zaczęło mi się
śpiewać i teraz brzmi mi w uszach ta melodia.
Bardzo ciepły, nostalgiczny, śliczny wiersz.
czas mija, a jesień nadal jest piękna i pełna
przemiłych wspomnień
Och te ławeczki pod kasztanem
i pocałunki z ust twych brane.
Pozdrawiam Marianno, kopę lat, urlopowa przerwa
ustała?
Podoba mi się. :-)
Pozdrawiam