Zaduszki

Co roku przychodzą święta,
Nostalgię ze sobą niosące,
O zmarłych każdy pamięta,
Bo grobów jest u nas tysiące.

W zaświaty odeszli bliscy,
Wprost z życia zostali wyrwani,
I choć rozpaczali wszyscy,
To oni w zaświaty szli sami.

Umysłem jest trudno pojąć,
Jak może ich zaświat wyglądać,
By obcy nam obszar objąć,
Za życia do niego trza zdążać.

Myśląc o naszych bliskich,
Co wiodą byt w innym wymiarze,
Ślijmy wprost do bram niebieskich,
Szczere modlitwy im w darze.

Ognie na grobach zapalmy,
By drogę rozświetlić w zaświaty,
Śpiewając im pieśni i psalmy,
Mogiły ich zdóbmy w kwiaty.

Niech pamięć o nich to sprawi,
Chociaż w ten jeden dzień roku,
Że każda dusza łaskawiej,
Spojrzy na łzę w ludzkim oku.

Nieważne gdzie leżą mogiły,
Na cmentarzu w polu pod lasem,
By znicze się na nich paliły,
Zadbajmy o to przed czasem.

Niech pamięć ludzka o zmarłych,
Wszystkich ze sobą jednoczy,
Bo każdy z nas życie na marach,
Wcześniej czy później zakończy.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-10-25 08:52:01

Ten wiersz przeczytano 3251 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie