Zagubienie...

Między nocą a dniem,
Błąkam się po pustyni życia.
Szukam oazy, swojego azylu.
Tam gdzie znajdę szczęście,
Pozostanę na zawsze.
Poszukuję tej wody życia.
Znajduję tylko piach,
Oschłość, samotność i ból.
To zabija człowieczeństwo.
Znikają zwykłe uczucia,
Świat wysycha,
Niedługo będzie jak pustynia.
Wrogi, monotonny,
Bez nadziei na lepsze jutro.
A my,
My będziemy ziarnkami piasku,
Popychanymi przez wiatr,
Wbrew naszej woli...

autor

Xavier

Dodano: 2006-11-23 00:35:57

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie