Zagubiona w labiryncie własnych...

Edward Dahlberg: "Czasem potrzeba wiele czasu, żeby niczego nie zrozumieć "

Zagubiona w labiryncie myśli
Pogrążona w smutku i żałości
Zadaję sobie wiele pytań
Aby rozwiać swoje wątpliwości

Być może nie jeden problem do rozwiązania
Wydaje się nam zbyt trudny
Lecz gdyby myśli były w stanie zabijać
To świat stałby się bezludny.....

Więc zaplątana w swoich myślach
Niczym w utkanej pajęczynie
Staram się rozwiać swoje wątpliwości
Aby znaleźć sensowną przyczynę

Choć nie wiem czy ma to sens
Skoro co było już nigdy nie wróci
Ale jak mam żyć ?
Skoro moje serce się tak bardzo smuci ?:(

Może czasu już nie cofnę
Nie wyzbędę się też z serca smutku i żałości
Lecz najgorsze co może być
To trwanie w niepewności.....

Więc zagubiona w labiryncie myśli
Drobniutkich niczym pajęcza nić
Zadaję sobie powtórnie pytanie
Jak mam dalej żyć?

Skoro smutne są wszystkie noce i dni
Skoro do oczu ciągle napływają łzy

Szkoda ,że nie mogą przeistoczyć się w cenne perły
Można by było wtedy obdzielić nimi
Wszystkich ludzi biednych.......

Lecz cóż nie posiadają one żadnej wartości
Ponieważ nie mają w sobie nic
Prócz smutku i żałości:(

Władysław Reymont: Życie nie daje nam tego, co chcemy, tylko to, co ma dla nas.

autor

Smutniutka

Napisany: 2007-04-30 Dodano: 2007-04-30 20:16:20

Ten wiersz przeczytano 4138 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie