Zakalec

Wielkie miasta są jak ciasta,
Konsumujesz i obrastasz,
W ciężkie fałdy dobrobytu,
W narkotyczny szał popytu.

Jesz łapczywie jak w nałogu,
Odurzony chemią smogu,
Ciężkostrawne jak malaga.
Długo potem pali zgaga.

Kłują pospolite grzechy,
W podniebienia jak orzechy,
Ktoś pociągną gdzieś za cyngiel,
Topi w dzieciach smutki singiel.

Płynie słodki „news”, nowinki,
Te prawdziwe to rodzynki,
Aromatem nas wykańcza,
Mechaniczna pomarańcza.

Szklane domy, stal, tłum gapi,
W slumsach walka, w pubie japi,
Napęczniały bezmiar keksu,
Bez refleksji, bez kompleksów.

Para bucha z city tygla,
Truje żuka, truje szczygła,
Dzisiaj powiem – miast bywalec,
Magapolis – to zakalec.

autor

Byt

Dodano: 2007-04-16 09:27:09

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie