Żal

Iść alpejską doliną, łąk nieogarnionych,
Nie odwracać wzroku od szczytu śnieżnego.
Nie szukać w pamięci marzeń upragnionych.
Czuć taniec we włosach wiatru beztroskiego.

A ptaki, gwiazdy, słońce ponad nami
Z zaciekawieniem śledzą życia los.
Chwalimy razem jesień łez strugami
I chowam w sercu z listu Twego głos.

Po ścieżce idzie kot, samotnie kroczy.
Zaciera brzytwą w pamięci ślad.
Zerwany most, lecz życie się dalej toczy
Płynący w żyłach do serca jad.

Tej która zakpiła...

autor

Andrzej Pik

Dodano: 2005-09-23 14:48:11

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie