A żal pozostał
Gdy tylko nocą mi się przyśnisz,
pamięć się znowu staje żywa,
w dzień twoim śladem idą myśli,
co na peronie się urywa.
Zbyt późno przyszło przebudzenie,
do życia bez używek bodziec,
choć żal gdzieś jeszcze we mnie drzemie,
wiem, że nie byłem ciebie godzien.
Sypałem kłamstwem jak z rękawa,
tłumaczeń miałem spory zasób,
a słowem ból umiałem sprawiać,
znosiłaś wszystko, choć do czasu.
Pojutrze wracam - drżąca cała
rzekłaś, a pociąg ruszył z chrzęstem,
wtedy to pierwszy raz skłamałaś,
bo nie wróciłaś nigdy więcej.
Komentarze (48)
Miłość Ci wszystko wybaczy,bądź szczery. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem.
Jak w życiu....
Samo życie.....pozdrawiam.
Bardzo ładnie.
Pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie, smutno, życiowo.
czasami za późno zaczynamy pojmować własne błędy
cóż za życiowy tekst...
pozdrawiam serdecznie:)
tęsknisz wierszach twych to wyczytałam masz ciepłą
dusze smutny wiersz ale piękny pozdrawiam wieczorem
zawsze będzie z nami dokądkolwiek pójdziemy -
pozdrawiam
Piękny, lecz smutny tekst
Pozdrawiam karacie
"pamięć się znowu staje żywa"
czytam sobie tak:)
"w pamięci stajesz znów jak żywa"
nie zawsze facet potrafi powiedzieć już po fakcie, że
tęskni, tęsknił....
rachunek z przeszłości
moc smutnych refleksji - samo życie
utrata miłości
subtelne rymy
pozdrawiam
Życie uczy nas każdego dnia. Bardzo dobrze czuć
emocje. Pozdrawiam serdecznie:-)
A kiedy czarnym smutkiem
znowu otulą mnie zwątpienia,
Gdy skołatane serce zadrży z żalu umarłej
namiętności.Czy starczy sił, by unieść głowę.
Może jeszcze nie jest za późno, by wszystko naprawić.
Wsiądź do następnego pociągu i jedź za nią :)
Pozdrawiam :)