Zanim zgaśnie

A kiedy mi odchodzić przyjdzie,
to niech odchodzę nieświadomie;
niech mimochodem zgaśnie świeczka.
Nieważne, co nastąpi po mnie.

Dzisiaj daj, Panie, wielkich ludzi -
darem refleksji, pytaniami.
Odpędź tych, co stawiają kropki
i wykrzykniki między nami.

Siłę im daj, by unieść mogli
niemoc; dar świętych wątpliwości.
Mnie pozwól odejść mimochodem
i ulżyć wysłużonym kościom.

Co po mnie o mnie - bez znaczenia.
Znaczące dzieje się wciąż dzisiaj -
intencje, słowa, czyny, gesty;
zachwyt, bo chwila… blask w źrenicach.

Kiedy więc, Panie, zamknę oczy
i wieko trzaśnie; grudka z dłoni
opadnie, dając miejsce ciszy
i odda, co należne, ziemi,

niech grudka ta rzucona będzie
przez tego, kto mi dzisiaj bliski.
Jutro, to chwiejna hipoteza.
Daj też pogodzić się z tym wszystkim,

co dzisiaj szarpie czułe struny,
zasycha w gardle, szczypie w oczy,
każe odchodzić od rozumu,
by jutro mogło mnie zaskoczyć

różowym brzaskiem,
zanim zgaśnie.

autor

grusz-ela

Napisany: 2018-09-17 Dodano: 2018-09-17 16:34:29

Ten wiersz przeczytano 937 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie