Zanim zrozumiem...

Sto in mare aperto e mi perdo..

Może kiedyś zrozumiem,

Dlaczego wybrałeś właśnie mnie,

Spośród 6 miliardów,

Wypatrzyłeś bezbronny krzew,

Niczym statek na morzu bezkresnym..Ja..

Błądziłam cały czas..

Myślałam,że wiem czego mi w życiu brak,

Myślałam,że wiem.. co mi szczęście da,

Myślałam,że tylko Ja..najlepiej siebie znam,

I nastał dzień...otrzymałam-co chciałam..

O czym zawsze marzyłam..

Dziecinnie w swoim świecie śniłam..

I piękne to było...zaprzeczyć nie mogę,

Jednak wybrałam krętą do miłości drogę..

Sądząc,że druga dłoń wystarczy mi,

By spełnić swoje dziecięce sny..

Doprawdy niewiele mi było trzeba..

Oddałabym nawet skrawek nieba..

Jednak lekcja dorosłości wiele mnie nauczyła,

Gdyż podana mi dłoń..wymarzoną nie była..

Suma sumarum..lepiej gdy sama łapię

promienie słońca....

Niż dzielę je z kimś kto je tylko

gasi..."z niechcąca"...

Non vedi den troi mia occhi?

autor

Czeresinka.

Dodano: 2008-03-02 20:32:01

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie