Zapałka

Drewniana zapałka o zielonej główce.
Ktoś ją trzyma w dłoni, ktoś wypala duszę.
Wiem, że koniec bliski, wiem, że zaraz spłonie.
Wiem, że liczy na mnie, że zrobić coś muszę.
Drewniana zapałka o zielonej główce.
Gdyby miała oczy, pewnie by płakała.
Choć udaje radość, daje komuś światło,
umrze, choć tak wiele jeszcze nie widziała.
Drewniana zapałka o zielonej główce.
Niby jedna z wielu a tak wyjątkowa.
Kiedy raz zapłonie, wypełni zadanie,
nigdy już swym blaskiem nie zalśni od nowa.
Drewniana zapałka o zielonej główce.
Dziesięć sekund żaru aż zgaśnie zupełnie
Chłód, żal i tęsknota. Cisza, zapomnienie...
...i uśmiech na twarzy, bo pudełko pełne.

autor

Qaxymilian

Napisany: 2002-05-09 Dodano: 2006-12-18 20:06:11

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie