Zapasy po warszawsku

od rodziców z torbami pełnymi wekow się wyjeżdżało

+++

Powiem Ci Dorotko,że najczęściej są wściekli jak im
tak powiesz chociaż zgrywają obojętnych. Ale znam
wielu co nie chcą nawet słyszeć bo oni są przecież
warszawiakami. Samo określenie wspaniałe.Miły i wesoły
wiersz.Pozdrawiam serdecznie.

Relacje rodzinne,dzieci,weki itp...
Swoją drogą nie wiedziałam,że słoikami nazywa się
przyjezdnych
w Warszawie,to ciekawostka.
Ciekawy wiersz.
Miłego wieczoru Dorotko:)

krótko i na temat :)

wekowania czas przeszły miniatura bardzo trafna
pozdrawiam

DoroteK
Bardzo fajny i treściwy słoikowy wiersz nam
zafundowałaś :)
Można odczytać go w dwojaki sposób
Ja jednak myślę że chciałaś ukzać jak wspomagają
rodzice młodych ludzi którzy mieszkają w miescie i
korzystają z pomocy rodziców Chodzi o dożywianie czyli
o przetwory domowej roboty :)))))))

Najczęście dotyczy to studentów
Kto jak nie mama ma im pomóc ?
Z przyjemnością przeczytałam wiersz
Pozdrawiam serdecznie Dorotko :)

mija era wekowania, ale wspominać miło

Ciekawa refleksja, ale ja jestem jej zaprzeczeniem.
Pracowałam w stolicy i nie woziłam słoików a
zaopatrywałam się w sklepach osiedlowych.

Cacuszko.
Pozdrawiam serdecznie,Dorotko.

Wymowna miniatura...

choć mało ale ciekawie
dzięki za wizytę i komentarz
serdeczne pozdowienia

Dzieci słoików to małe słoiczki. Wnuki słoików to
słoikowe żyrandole i lampki z recyclingu

zgrabna miniaturka)+

Dorotko świetne mini dla bo mini, pozdrawiam cieplutko