zapomniane kamienice

zapomniane kamienice

pozbawione piękna starodawnych fasad
pomarszczone lica obdarte z kolorów
wyniosłe wśród ruin całej piękna krasie
giną przytłoczone nowością folkloru

w zapomnieniu swoim wytrzeszczają oczy
jakby chciały spojrzeć na ulicę całą
rozpoznać znajome rzemieślników twarze
śpieszących sprzedawców którym zawsze mało

wyrwane z letargu betoniarek mową
wychwytują strzępki ogłaszanych wieści
drżą w posadach całych czują że nadchodzi
duży ścisk wśród domów by wszystkich pomieścić

w milczeniu czekają na kogo los padnie
by na szafot złożyć swoją starą głowę
wyburzane siłą znikają z ulicy
na ich miejscu rosną domy całkiem nowe

autor

dobry czas

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-03-11 17:49:43

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie