Zapomnieć...
Widziałam słowika, ze złamanym
skrzydłem.
Mógł nadal śpiewać, cieszyć się wiatrem i
słońcem,
Ale to było mało, bo pamiętał te dni,kiedy
latał po niebie.
Widziałam drzewo ze złamaną gałęzią.
Mogło wciąż szumieć na wietrze,cieszyć się
wiosną i deszczem,
Ale to było mało,bo pamiętało te dni kiedy
sięgało nieba.
Widziałam dziewczynę ze złamanym sercem.
Mogła nadal patrzeć na niego,cieszyć się
zwykłym uśmiechem,
Ale to było mało,bo pamiętała te dni,kiedy
dzieliła z nim życie.
Zeby więc zaznać prawdziwego szczęścia,
Trzeba zapomnieć,że kiedyś miało się
więcej!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.