Zaprawdę z cieniem rozmawiałem...

Zaprawdę z cieniem rozmawiałem
Wiele rzeczy od niego się dowiedziałem
Jak się żyję, gdy nie ma jasności
Tylko mrok ma wszystek piękności

Gdy nic nie widzisz i nazwany ślepcem zostajesz
Na wielkie niebezpieczeństwo się zdajesz
Lecz tak naprawdę nie jesteś niewidomy
Widzisz sercem od miłości rozżarzonym

Jesteś głuchy, bo nic nie słyszysz.
Czy na czyjąś pomoc liczysz?
Przecież tak samo, jak sercem ujrzałeś
Teraz głos swojej duszy usłyszałeś

Czy ty niczego nie czujesz?
Swój węch zepsułeś?
Przecież to piękna woń miłości
Okaż do niej choć trochę skłonności

Zatem już ją widziałeś
Także swą duszę usłyszałeś
Zapach pięknej miłości poznałeś
Lecz czy przez nią łez nie rozlałeś?...

autor

Sovelios

Dodano: 2007-02-02 07:08:15

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie