*zaprzepaszczone

na łóżku naszym zbożem malowanym
w satynowej pościeli z bzów
twój usmiech
odbijał się naznaczony
łzami w puzzle poukładanymi

ja- niewinnym pocałunkiem
szczęście składałam
ty- śpiąc, okradałeś
każdy kolorowy szept miłości

stój
to ty zdradzałeś mnie
z gwiazdą dnia
obijając jej czułość
o naszą noc
ty tak dobrze koiłeś jej sny

lecz to ja- sama skazana
na szarobłękitne lustro
ja sama zagrałam
nieskończoną
chwilę serca ballady
ja sama oddałam sie
księżycowi

(...)
teraz gdy
juz wszystko zaprzepaszczone
dalej idź...


20-03-2007r.

heh gdy pisalam ten wiersz. a bylo to łuuu dawno, towarzyszyly mi tak przerozne uczucia ze nie potrafie ich nazwać...złość...smutek...rozpacz ehh zwykle banaly.... Ale cale szczescie dawno odeszły, teraz jestem szczęsliwa. Dziękuje wam....

autor

psychodelicznie

Dodano: 2007-03-21 07:31:10

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie