ZAŚLEPIONA /proza/
Legenda
Pewnego razu biedna kobieta
zawinąwszy dziecię w chustę,
poszła w świat szukać pracy.
Wędrowała z osady do osady,
umęczona podróżą z obolałymi nogami,
postanowiła odpocząć i nakarmić
dziecinę, która głośno płakała.
Zobaczyła niewielką górę
pomyślała, że wejdzie i przeczeka noc.
Gdy już była na szczycie ujrzała
otwarte wejście do groty.
Weszła do środka i oczy jej zabłysły,
radość była wielka, zdumiona zobaczyła
skrzynie pełne złota.
Położyła dziecko obok na ziemi
a w chustę zaczęła sypać złoto,
wtedy usłyszała słowa:
- Bierz co chcesz tylko pamiętaj
o jednym-
Głos cały czas powtarzał to samo.
Nagle grota zaczęła się zamykać,
kobieta pospiesznie wzięła chustę
ze złotem i w ostatniej chwili
udało jej się wydostać na zewnątrz.
Wrota się zamknęły a ona słyszy:
- Wzięłaś co chciałaś
ale o jednym zapomniałaś -
saba
Komentarze (30)
zatrzymałaś:)
jakże mądre i życiowe
Mamona głowę zawiała i swój skarb wziąć zapomniała..
Wspaniała proza. Człowiek na widok mamony traci zmysły
jak politycy w kraju , którzy w biegu za majątkiem i
sławą pogubili sumienia, oraz rozumy
o czym świadczy kryzys nienawiść
i bałagan. Pozdrawiam
Przy nagłym przypływie bogactwa można się zachłysnąć.
Pozostaje odpowiedź pytanie: Czy ona jest wyrodną
matką ?
Twoja legenda jak Przypowieść
mądrym słowem kończysz
ukazując ludzką cechę chytrości - nic nie ważne -
tylko bogactwo nawet kosztem własnego dziecka - chylę
czoła
moje klimaty
pozdrawiam
Straszne. Zostawiła dziecko w grocie? Doskonała proza.
Może czas na pisanie... książek? Pozdrawiam
serdecznie.:)
Pięknie napisana proza,
z życia wzięta.Pozdrawiam cieplutko.
cos nowego,gratuluje ,ladny,pozdrawiam
Sabino bardzo mądry wiersz jakże adekwatny jest do
naszych czasów? Ludzie często zapominają, co posiadają
ojjjjjj można by tak pisać i pisać…
Pozdrawiam serdecznie i mimo wszystko z uśmiechem:)
Poruszający, piękny,mądry, bardzo mądry.Niesamowity
mocny przekaz.Śliczny "motyl".Skarb jest bardzo blisko
nas, a my często tacy ślepi...Pozdrawiam i uśmiech
zostawiam :-)
Zatrzymała mnie i skłoniła do refleksji twoja
historia. Pozdrawiam
Smutna historia, uczy, by nie zapominać o tym co
naprawdę ważne. Troszkę przypomina mi legendę z mojego
regionu o płaczącej kobiecie która poszła z synem po
skarby i dziecko zostało w grocie która się zamknęła.
Pozdrawiam :)
Opisałaś szarą rzeczywistość. Czas robi swoje
traktuje nas jak gości,
on nie ma złudzeń ani pytań
i żadnych wątpliwości.
Czyżby zostawiła dziecię??? Jeśli tak, to jej się to
nie opłaci.
[dziecinę która głośno płakała.] = przed 'która'
postaw przecinek.
Bardzo ładna proza, ciekawie przedstawiłaś, jak
chciwość i zachłanność zaślepia że można zapomnieć o
większych wartościach niż rzeczy materialne. Sabinko,
pozdrawiam bardzo cieplutko.