Zasnąłem nad rzeką marzeń...

Zasnąłem nad rzeką marzeń
Gdy nadszedł zmierzch bólu
Zasnąłem by nie śnić o Tobie.
Czarna łza popłynęła po niebie
Nie ma już świata jak z bajki
nie ma królewny kochanej
nie ma i żyli szczęśliwie
pozostał tylko smok.

Powstałem z mieczem żalu
nienawiści i straconych chwil
lecz przyniósł tylko samotność.
Powstałem raz jeszcze z mieczem
tęsknoty, lecz był zbyt ciężki
bym mógł go ze sobą nieść.
Powstałem z mieczem pogardy
co oślepiał swym blaskiem,
wyrzuciłem go w pobliski rów
gdyż oślepiał też mnie.
Powstałem w zbroi z lat
która wie czego kiedy chronić
nadal będę walczył o tak
lecz nie z kim tylko o Kogo.

Obudziłem się nad rzeką życia
gdy ból odszedł wraz z nocą
Pamiętam że byłaś , kiedyś.
Zmyłem sól z twarzy poranną rosą.
Pamiętam, nie zapomnę
Lecz żyć będę dalej

w każdym z nas tli się iskra która pozwala wstac i iśc przez życie z podniesioną głową

autor

CTHULU

Dodano: 2007-10-22 00:16:35

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie