Zatracony

Przystawiam pistolet do swej skroni
Walcząc z drżącymi dłońmi
Jestem kreaturą tego świata
Zdradzonym przez samego siebie

Chciałem umrzeć
Rozpłynąć się
Pragnąłem tego bardzo
Z każdym pochmurnym dniem
Miałem odwagi dużo
Taki był mój cel

Zamykam oczy kolejny raz
Przykładam lufę bo nadszedł czas
Listu nie napisałem
Nie wyjaśnił by nic
Bo czasem kochasz
Czasem nie chcesz żyć

Parszywa godzina 13:13
Samotny letni piątek
Zresztą jak zawsze
Przeciąga się chwila
Wydłuża ją lęk

Ciemny pokój i łzy
Przecież to nie tak
Inaczej miało być
Wskazujący palec na spuście
Ponawiam swą próbę
Nagle ciemność i krzyk z mej piersi...

Ten sen powraca
A ja się budzę.

autor

Mari

Dodano: 2008-03-12 20:26:24

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie