Zawróce(nie)

Bez mysłenia, postrzegania, wiary i odczuwania -
człowiek nie jest w stanie żyć na poziomie
biologicznym. Tak wię swiętośc nasza i powolanie do
życia (także wiecznego) - musi opierać się na tych
fundamentach. Myślę, ze to są fundamenty Kościoła.

wróciłem!... - wiersz nie daje mi spokoju. To bardzo
namacalna scena rodzajowa: ucieczka! - przed Panem
bogiem - namacalnym i poznanym prrzez Krzyż - z
kosztem ofiary mzliwej dla Bożego Syna - pewnego
absolutnie swej wiedzy i wiary (swojego objawienia) -
spotykanej ze strony Świętych. Wierzę w to, że
powolani jesteśmy do wiecznego życia i świętości, ale
świętośc nasza - nie musi i nie powinna objawiać się
przez nasze ukrzyżowanie. Jesteśmy powołani do rozumu,
wiary, odczuwania - i z powołania tego powinna wynikać
nasza wynikająca z rozsądku radość i rozumne -
rozsądne(więc i miłosierne czasem) zbawenie.
to tylko fragment refleksji, za ktore dziekuję i
przepraszam.
Dziękuję Ewo za ten wiersz i wymianę poglądow - pod
nim:)

Łzy potrafią wiele zasłonić :( Pozdrawiam serdecznie
+++

...wiersz daje do myślenia jaki trudny wybór...ma
każdy z nas...pozdrawiam.

@karat--ale woli poprawy bardzo nie ma...

Dziękuję :*)

@waldi - - tak jest. ..
Dziękuję :*)

Był grzech, jest skrucha,
wróci spokój ducha!
Pozdrawiam!

masz wolną wolę... wybór masz... On czeka i kocha ...a
Ty upadasz kolejny raz ...

@ZofiaK--dziękuję :*)

@catrelone - - niezmiernie mi miło :)
Dziękuję :*)

B.ł moc serdeczności

@Elenko - - chyba masz rację:)
Dziękuję :*)

@jastrz - - pięknie Michale to opisałeś :)
Dziękuję pięknie :*)

@moliczko - - tak niestety, to trudna miłość...
Dziękuję pięknie :*)

Cześć Ewuś. Bardzo mi się Twój wiersz podoba.