Zbieg okoliczności

Białe kwiecie
co mi szczęście
tkasz
o złotej lekkiej
wiośnie

nie o lecie

białość płatków
co mi niesie
to i wplecie
choć to czasem jest
papierek
po cukierku

Ach ten kwiecień

biedny malarz
który świat ma na palecie
w trawy kępie
ulubionej
chowa zawsze
nie ten pędzel

Tak więc palcem
delikatnie
jak ta rzęsa co w powiece
umaluje
niedokładnie
czyste błogie
białe kwiecie
co mi w każde zmysły wplecie
takie szczęście

Tymże palcem
dopilnuje
i postara się by codzień
by o żadnym lanym wschodzie
nie zniknęło
i się skryło
złudne szczęście
i zbudziło się w godzinę
gdy na drzewach
zalśni jesień

autor

biały kwiat

Dodano: 2007-04-21 14:28:03

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie