Zbłąkane dusze
Razem być nie możemy
Oddzielnie nie da się żyć
Jak dusze zbłąkane krążymy
Nie mogąc nigdzie się skryć
Szukamy bezpiecznej przystani
Gdzie nikt nie odnajdzie nas
W samotności schowani
Czekamy na odpowiedni czas
Wtedy znów się spotkamy
W krainie nie zachodzącego słońca
Szczęścia wiele zaznamy
W błękicie który nie ma końca
autor
promyczek11
Dodano: 2012-06-25 11:16:36
Ten wiersz przeczytano 682 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
miłośc ogrzeje, wiara wzmocni, a nadzieja poprowadzi
..jednak z nadzieją na wieczne szczeście..
ojej:)
pierwsze linijki poruszają moje serce:) i oto chodzi:)
Ale musicie czekac na ten odpowiedni czas?Czasu
szkoda;)Pozdrawiam cieplutko:)
Nic czekanie i szukanie,
najważniejsze jest kochanie!
Pzdrawiam!
Oj,nie zaznają oni szczęścia bez siebie:)Piękny wiersz
Promyczku kochany:)+++
ładnie marzysz :-) to i ja sobie troszeczke pomarzę
:-)
Najbardziej podoba mi się zwrot: w krainie nie
zachodzącego słońca.. Świetny jest. I tak źle i tak
nie dobrze, razem ciężko, bez siebie niemożliwie.
Często się zastanawiałam czy faktycznie każdy ma swoją
pokrewną duszę gdzieś na świecie, Twój wiersz mi się z
tym kojarzy. Bardzo dobry. Pozdrawiam.
Witaj,
lgną do sobie dwie duszyczki zakochane
szukają cieplutkiego kącika,
niech znajdą wreszcie swoje zacisze
bo czas ucieka nieubłaganie.
Serdecznie pozdrawiam.