Zbrojone serca

czemu ludzie niczym na wojnę się zbroją?? Swe serca wielkim murem, żelaznymi kratami próbują chronić, kopią fosę mając nadzieję na odosobnienie od całego świata, przed jego nienawiścią i całym złem. Ale czy to prawda?? Czy może jednak jedynie przed miłościa, aby nie zaznać smaku odrzucenia?? Anielskie skrzydła, które nadał nam Bóg do latania, służą im teraz do czegoś innego - swych uczuć skrywania. Głęboko gdzieś na dnie oceanu ich codzienności leżą w drobnej paczuszce odrzucone. Zamiast lecieć niesieni marzeniami ponad kwiecistą łąką pięknych przeżyć, morzami słodkich wspomnień, wolą brnąć bezradnie w bagnie głebokim, bez pomocy, bez nadziei - odrzucając miłość, odrzucili przyjaźń i rodzinę. Teraz niczym niedźwiedzie muszą ciężko stąpać po ziemi, stawiając na codzień wyzwanie prądowi rzeki zwanej "życie". A wystarczyło raz spróbować, przełamać swój strach, aby nie mieć zmartwień, cierpień, krzywdzących wspomnień... Wznosić ponad to wszystko... Ale aby latać trzeba być silnym niczym tysiące legionistów gotowych na bój, niczym całe wojsko świata, gdyż życie jest okrutne - tym, którzy potrafią się cieszyć, ucina skrzydła bez powodu... oni spadają bezwładnie godzinami, poczym wpadają do morza swych wspomnień... Niegdyś piękne teraz zdaje się być gęstą mazią, która nas i nasze marzenia za wszelką cenę próbuje pogrzebać... lecz człowiek o prawdziwej sile jest w stanie wyrwać się z uścisku śmierci, uniknąć jej pocałunku, uciec i żyć dalej... ale od nowa - znów wzlecieć, Słońcem się poparzyć i spaść... próbować aż do końca uchwycić rąbek słońca, ściągnąć je na Ziemię, aby mogło nam oświetlać ścieżki naszych żywotów... może wtedy choć ślepi na wszystko, zdołamy dostrzec jak błędne były nasze wybory...

autor

PAwel91

Dodano: 2007-12-19 20:08:09

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie