Zbudzonej rankiem-słowa poranka

Zabiorę i uchronię w swych rękach, zasłonię ciałem
całym sobą
ażebyś nie doznała szczerku na zdrowiu
Zabiorę w dłonie jak kruche porcelanowe
ciebie najmilsza ochronie
Gdy łzy na twej dla mnie ukochanej ukażą się twarzy
zasłonię świat sobą, niech tylko ktoś mi się odważy
Gdy wiosna zakwitną jabłonie i w bieli czereśnie
będziesz moją, oddasz mi się wreszcie
Oddasz mi dłonie, serce i duszę, i to co mi nieznane
oddasz mi piękno, by zostało zapamiętane
Dziś biorę cząstkę zaledwie, małą kruszynę, źdźbło
pójdę z nią w świat,w nieznane piękno
Jesteś obok, tak to odczuwam, to serce czuje
bylebyś była, gdy samotny się z dala od Ciebie poczuję
Wtedy, wystarczy ta twoja kruszyna, to źdźbło zaledwie
przygarnę ku sobie, powiem światu -kocham i
pójdę szczęśliwy nawet o suchym chlebie
Zabrałem ciebie piorunem, my od ziemi w nieznane
pokochałem, z tobą tu w tym bezkresie w miłości zostanę

Autor:slonzok
Bolesła Zaja
Poetazeslaska.com

autor

slonzok

Napisany: 2016-01-13 Dodano: 2016-01-13 05:44:51

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie