zdarty uśmiech
ciągnąc wóz porażek
potykając się o kamienie
uchwycił autor obrazek
z napisem smutne wspomnienie
powiesił go na plecach
rozkapryszonemu szczęściu
gdy zaczął ból podniecać
odnalazł radość w wierszu
by nie być gołosłownym
zmienił autor kształty
z wspomnień szczęścia głodnych
został uśmiech zdarty
Komentarze (3)
nie lubimy ludzi smutnych i takich co aż bije z nich
smutek...dopóty sami nie staniemy się jednym z
nich!-ładne metafory i wnikliwa ,orginalna koncepcja
wiersza
Wiersz nie jest łatwy w odbiorze. Trochę się w niego
wczytywałam.
Ciekawy wiersz, chyba każdy z nas ma taki wózek
porażek.Pozdrawiam