Zdjęcie.

Wiersz dla niego, chociaż już nie mam marzeń ani żadnych złudzeń...

Postawiłam twoje zdjęcie na biurku.
Wpatruję się w nie z kręcącą się w oku łzą.
Patrzę na telefon,
hipnotyzując go błagam cię, abyś zadzwonił.

Nie robisz nic,
nie uśmiechasz się ze zdjęcia.
Tylko patrzysz,
zaklęty na kartce papieru,
w moim sercu.

Nie mogę pomarzyć,
gdyż boli to bardziej niż najgłębsza rana.
Nie mogę zapomnieć,
gdyż nie mam o czym.
Nie mogę przestać myśleć o tobie,
gdyż wciąż siedzę i patrzę na twe zdjęcie.

To błędne koło, które zamyka się na mej szyi
i ściska ją, zatykając dopływ powietrza.
Wiem, ranię samą siebie, lecz to silniejsze ode mnie,
od wszystkiego co mam...

Tu wyraziłam moje własne uczucia, które mam nadzieję stopnieją z upływem czasu...

autor

karota

Dodano: 2007-06-20 17:45:20

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie