Zdrajca przebrzydły

O czwartej rano trzasnęły drzwi
"...Wynoś się zdrajco ty..."
łkała z rozpaczy,
ciskała w niego czym popadło
z tego wszystkiego podarła prześcieradło,
jej ulubione,
na pierwszą noc poślubną kupione.
Przez okno leciały koszule i spodnie,
wspólne pamiątki,
przez lata kupione.
"...I że Cię nie opuszczę, aż do śmierci..."
od tych słów jej teraz w głowie trzeszczy.
Wzięła do ręki doniczkę wielką
i nie patrzyła czy szyba
czy lusterko
w jego nowym Volvo pękło.
Wściekła, zapłakana,
szlochała, krzyczała,
myślała, aby za nim pobiec,
wtedy w pysk by mu dała.
Mężuś kochany,
zdrajca przebrzydły,
na boku miał dwie inne pindy
i gdyby nie pomylił numeru telefonu,
dalej by myślała, że żyje
...
w szczęśliwym domu.

Przepraszam z góry za te pindy:)

autor

zapalka

Napisany: 2012-03-16 Dodano: 2012-03-16 20:51:16

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie