- ze złości -
Absurdzie !
Cholero wrząca,
kipiąca złością.
Wpełzasz we mnie
niczym to życie,
które od święta tylko
znieść mogę.
Złość !
Tuż pod skórą
nabrała sinej odcieni.
Tętni krwistością żył.
Drażni widokiem,
nawet najbardziej
upozorowany spokój.
Wojna !
Wewnętrzna sprzeczność
na próżno
szuka rozejmu
pomiędzy czymś,
a czymś innym.
Na nic tłumaczenia
i tak palące od środka.
Zakląć siarczyście. Walić pięściami do krwi. Przebić głową mur. Co jeszcze zrobić, nie wiem...
autor
myśli nieuczesane...ona
Dodano: 2007-12-11 18:19:19
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
burza uczuc, pamietajmy jednak, ze sa srodki
uspakajajace, ktore wprawdzie troche uzalezniaja, ale
od celi gumowej nas jednak oslaniaja; wiersz przebity
wsciekloscia...pozdrawiam
duża dynamika wiersza, ładnie napisany, ujęty w
odpowiednie słowa. zostawiam + i pozdrawiam...
ufff...i od razu lepiej,ja jeszcze czasami idę w nocy
do lasu... pokrzyczeć :))
Ależ wyrzuciłaś emocje! Brawo!