Żeby nie czuć.

powrót do czegoś, za czym tęskniłem, a bałem się, że już nie będzie...

Żeby nie czuć, pójdę odbijać piłkę.
Żeby nie myśleć, nie kartkować życia.
Tu najwyżej ból. Ból od ciosu i krew z wargi.
Nic więcej. Nic strasznego, nic.

Żeby nie płakać pójdę strzelać bramki.
Żeby nie być sam, gdzieś we własnych kątach.
Tu jedynie starte kolana i słony pot. Piach boiska.
Radość ze zmęczenia, w którym czysta pasja.

Żeby nie tęsknić za tym, czego nie było i nie ma.
Żeby nie szukać tam, gdzie nic nie znajdę.
Pobiegnę przez las. W noc ciemną, wilgotną.
Żeby deszcz zmył cały brud. Wypłukał z głowy.

Wypluć na ziemię, to co więzi język i zakleja oczy.
Zakopać. Zakopać głęboko, gdzie nie ma ofiar.
Potem odejść i nie wrócić nigdy. Już nigdy.
Ostatni raz, a potem już nic. Na zawsze.

autor

nikt

Napisany: 2008-08-31 Dodano: 2008-08-31 20:45:52

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie