Zegar

Na zegarowej wierzy w jesienne południe
Zastygły nieruchomo wskazówki w swym pędzie
Niewymownie patrzą twarzą w stronę słońca
Bo choć one stoją czas dalej podążą
Tylko on na wszystko zawsze znajdzie czas
Nie wie, co to sen, bo nigdy nie staje
Jak w zegarowej wierzy próżni nie uznaje
To on bicia serca wyznacza nam rytm
To on każdy oddech wydziela skrupulatnie
Byś tleniu nie dostał czasami aż nadto
Na twojej twarzy w lustrze przypomni, że jest
On jeden nieśmiertelny i niepokonany
Choć zmęczenie jego już pod powiekami
Rysuje się wyraźnie, ale on jest twardy
Jak głaz skamieniały spóźnień nie uznaje
Choć wskazówki cofasz chcąc móc go przechytrzyć
Nic tobie to nie da on jest bardziej sprytny
Morał z tego wiersza będzie bardzo krótki:
Zegar, choć nie bije czasu nie wstrzymuje
Bo on własnym sercem w życiu się kieruje
I jest z nami, co dzień w każdym dniu na ziemi Póki linia życia w prosta się nie zmieni

autor

titelitury

Napisany: 2015-07-31 Dodano: 2015-07-31 18:30:08

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie