Zegarek i róża
Czas się zatrzymał na starym zegarze,
Tym srebrnym od dziadka, z dewizką.
Zasnęły ornamenty kamiennym snem.
Wskazówki też wyglądają na znużone.
Tej róży, którą podarował kiedyś babci,
Płatki białe też już lekko opadły.
Dawno nie dotykały jej rosy krople,
Nie pieściły słońca złote promienie.
Lecz kiedy biorę je delikatnie w dłonie,
I przebiegam po kształtów zakamarkach,
Wspomnienia z kąta wychodzą nieśmiało,
Zegar i biała róża znowu zaczynają żyć
A ja przenoszę się do przeszłości.
4.01.2009. jak wiele czasem znaczą małe drobiazgi (chociaż wiersz jest tylko inspiracją)
Komentarze (6)
Piekny wiersz, bardzo lekko napisany. Wspomnienia,
male skarby przeszlosci, ktore mozemy ozywic swoja
wyobraznia.
Pozdrawiam.
Człowiek kochający często wraca do tego co jest mu
drogie i przypomina mu ukochane osoby... Piękny
wiersz...
Ciepły wiersz,to prawda małe drobiazgi cenniejsze od
złata.Wspomnienia.Pozdrawiam
ile to różnych pamiątek przypomina nam tych co
odeszli...a może potrzebują naszej pomocy i dlatego
widzimy te przedmioty....
Też mam kilka takich drobiazgów, przy których
wspomnienia odżywają:)
Nostalgiczny, ciepły wiersz przeniósł mnie w czas,
kiedy wszystko wydawało się lepsze. Pięknie
poprowadzony, łagodnie łącząc przeszłość z
teraźniejszością.