Zero

Już rozpoznaję z daleka
Tę woń, o nazwie ohyda,
Przebraną w przecenę wartości
W tę oczywistość, co widać.

Jest przezroczyście pusta
Obnosi się z nosem zadartym,
I tylko przed własnym lustrem
Jej obraz zachwytu jest warty.

A nawet lustro wie swoje
Zmilczy, bo usta ma szklane,
Choć korci odbić raz prawdę
Lecz nie chce mieć twarzy strzaskanej.

Jest mądre i łże ze strachu,
A tylko pokorny zobaczy
Im więcej o sobie myślisz
Tym mniej dla wszystkich znaczysz.

autor

Alicja

Napisany: 2004-09-12 Dodano: 2005-09-07 00:00:51

Ten wiersz przeczytano 1305 razy

Oddanych głosów: 72

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie