zetlonym wzrokiem
sięgasz daleko
ludne pomieszczenie
rwetes w uszach
mdłe obrazy
najmłodsze pokolenie
na drugim pułapie
słowa uwięzły w krtani
intelekt milczy
samotność
w krzątającym
domostwie dogasa mimo
upływu
08.2014
Komentarze (50)
refleksyjnie
Tyle jest ludzi wkoło nas i tyle... samotności.
Nieważne, kim jesteś, ile masz lat, co robisz, czy
jesteś nastolatkiem, czy osobą "dobrze ustawioną" -
samotność może dotrzeć do każdego. Bez wątpienia
jesteś osobą wrażliwą, dostrzegającą rzeczy, których
zwykłe osoby nie zauważają. I uważam, że to jest
ogromna zaleta, bo tylko w takich osobach jak Ty to co
najcenniejsze dla ludzkości jest w stanie przetrwać.
Smutno u Ciebie . Pozdrawiam gorąco .
Zapomnij o czarach
Przy garach...
ukłony
Babajaga na koniu nie na miotle, do tego smutna. Zmień
się, złap się grzywy i z wiatrem pohulaj.Nie warto ze
smutkiem żyć. Ale wiersz ładny.Miłego dnia.
Ciekawie życiowo.Pozdrawiam:)
Trzymaj się babajago! Wiersz interesujący.
Smutno!
Pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz, życio. Pozdrawiamwy z smutną treścią
zetlony? czyżby neologizm, których coraz więcej
spotykam na Beju :) Ciekawy i nietuzinkowy. Pozdrawiam
:)
- smutny, ale piękny...
-- pozdrawiam weekendowo przy porannej kawie... //
widzę, jesteś, a więc udało się wrócić //
oj tu by się przydał taki co by rozjaśnił
spojrzenie:)))
pozdrawiam pięknie:)))
Udany wiersz. Czuć poezję.
niestety, totalne zagubienie w codzienności
Smutno