Zgasnę

Gdzieś tam
na niebieskich obłokach
zostawiłam swoją duszę
pofrunęła wraz z wiatrem
szukając odpowiedzi
naiwna
jak motyl porwany przez
podmuch niesforny
nie wiadomo dokąd
W swej małostkowej ignorancji
uciekłam
przed sobą
by dać się uwieść
wiatrom północy
zimnym i bezdusznym
by zgasnąć
śniąc jeszcze
o światach przedziwnie
niezwykłych
o życiu
które przez palce
czas przecedził
tak gorzko

autor

AnnaZłotnik

Napisany: 2015-11-17 Dodano: 2015-11-17 20:41:44

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie