Zgnić?
Dla wszystkich czujących to samo
Bo smutek gra w moim życiu,
zawładnął nim, nie odda nikomu,
powoli się poddam umrę w domu,
poddam się. Nie będzie bytu.
Wyschnę przeszłością,
nasycona samotnością,
Sen moim ratunkiem,
może wkrótce umrę.
Oddam się wieczności,
połamanych milion kości.
Kości. Ból. łzy. Wspomnienia,
nieszczęśliwe marzenia.
© romantic-girl
autor
romantic-girl
Dodano: 2006-10-13 14:48:23
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.