Zguba

Ku przestrodze tym, którzy w pośpiechu życia gubią wiele ważnych rzeczy...:)

Zgubiłam szczęście.
Widział je pan może??
Nnnie...to moje było w innym kolorze
Takie bardziej miłe, bardziej okrzesane
Nie, nie tak przyziemne, niedopracowane...

Ach, pani widziała! A gdzie? Na Kwiatowej...
Kwiatowa to chyba blisko Ogrodowej...tak...
Ale wie pani, raczej niemożliwe
Żeby tak daleko uciekło...i żywe?
Pewnie to czyjeś tak sie zaplątało.
Czego by me cudne aż tam tak szukało??

Wie pani, dziś rano z kieszeni wyleciało
Miałam na dnie dziurkę
Sprytne! Ją ujrzało
I wyskoczyło
Gdzieś w tym zamieszaniu

Słucham proszę pani?? Że to moja wina??
Jakaż znowu moja! Przecież nie jedyna
Rzecz już mi sie gdzieś w życiu zaplątała

A to piękna miłość, to rodzina cała...

Znajdą się napewno, proszę, bez obawy
Przecież dla każdego los taki łaskawy...

Że tak znów nie można? Słucham? Nie rozumię.
Że nie każdy taką zgubę znaleźć umie?
Że tą miłość, szczęście trzeba pielęgnować
A nie jak papierek do kieszeni chować?

Prosze tak nie mówić i nie takim tonem!
Wszystko, co się zgubi będzie znalezione.

autor

Agnieszka Lisowska

Napisany: 2007-12-31 Dodano: 2007-12-31 14:27:15

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie