Ziarno grzechu

Ziarno grzechu w ciemności zasiane
Złością i bólem wciąż odżywiane.

Rozpaczy krzyk w pustkę ucieka
Wtem zamyka się ostatnia powieka.

Nikt o pomoc już nie błaga
Nikt ze śmiercią się nie zmaga.

Serce milczy jak zaklęte
Bo zostało już przeklęte.

Omdlałe ciało osuwa się w dół
Okryte kirem, lecz tylko w pół.

Apokalipsa życia nadeszła
Kolejna ofiara do raju odeszła.

Egzekutor w mrok się zaszył
Ryk syreny go odstraszył.

Ciało gwałtu pochowano
A o kacie zapomniano.

autor

Domena

Dodano: 2005-07-14 16:25:00

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie