Złączeni na wieki

Płynęłam przez życie zmagając się z falami,
a los na samotne wyspy wciąż mnie rzucał,
i serce moje okrutnie zasmucał,
gdy je wypełniał jedynie marzeniami.

Zaczęłam powoli tracić już nadzieję,
gdy nagle oczy Twoje mnie ujrzały,
i wkrótce odmienił się świat mój cały,
to dzięki Tobie na nowo się śmieję.

Kiedy do serca drzwi zacząłeś pukać,
los zły próbował oczy mi przesłonić,
i przed Twą miłością kazał się bronić,
lecz moje serce nie dało się oszukać.

I kiedy tak mocno już pokochałam,
los znowu wyrwał Cię stąd i uniósł w dal,
a mnie pozostawił tylko wielki żal,
lecz ja w sercu Cię na zawsze zachowałam.

Bo nadejdzie dzień, że Ty znów się zjawisz,
i żadna zła moc już nas nie rozłączy,
nasze cierpienie na wieki się skończy,
że zaświeci słońce na nowo sprawisz.

Zły los tu już więcej nigdy nie zagości,
i przez życie odtąd razem popłyniemy,
i wspólnym szczęściem cieszyć się będziemy,
na naszej cudownej wyspie miłości.

autor

i.g.

Dodano: 2008-05-05 18:56:34

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie