złość

kipiąc złością
wylewam potoki ostrych liter z ust
nie słyszę, nic nie słyszę
dudniąc językiem
gwoździe wyrzucam przez wargi
jezykiem wypycham z siebie
nie chcę już, już nie chcę
zabijam, choć próbuję się pwstrzymać
te żyletki przeostre tępią się
dopiero gdy trafią
wtedy żal i smutek
oplata me serce
kolczasty bluszcz
zatruwa
i zapominam
organizm jednak znów
domaga się trucizny, narkotyku
i wybuch kolejny złości
wulkan - lawa słów
palących
i znowu bluszcz ciemnozielony

autor

Alice In Chains

Napisany: 2004-10-17 Dodano: 2004-10-28 12:41:58

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie