Złote liście jesieni
W złocie skąpany liść,
Smętną piosnkę nam gra,
Szczęście nie chce już przyjść,
W oku kręci się łza.
Wicher zawodzi swą pieśń,
Rzewną i smutną aż tak.
Że cierniem rani mą pierś,
Serce zranione też łka.
Kiedy przeminie zły czas,
Jesiennej słoty i mgły,
Radość rozświetli nam twarz,
Słoneczne spełnią się sny.
Ostatnią zwrotkę zmieniłem jak sugerowała Bella Jagódka.
autor
jarmolstan
Dodano: 2008-10-21 00:03:54
Ten wiersz przeczytano 1933 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
czyli nie jest źle bo może być jeszcze gorzej? - ha -
czyli zła zima - uhu ha uhu ha nasza zima zła... ciesz
się teraz, ciesz kolego - bo ta jesień to nic
złego...ojej ale mi się skojarzyło.... twój wiersz to
prowokacja - do takich tam sobie dumań...
Temat na czasie. Lubię takie klimaty. Rymy bardzo,
bardzo prościutkie. Stać Cię na więcej.
piekny klimat jesieni i tęsknoty pokazany w wierszu
-śliczny wiersz lekkim piórem napisany
kazda pora roku ma swoje uroki a i zima potrafi nam
dac w kosc ale wierszyk jest ok
Piekny i bardzo smutny wiersz jak schnące na chodniku
liscie
Jesień ma niezaprzeczalne swoje uroki. Na pewno wiele
może ofiarować melancholijnym duszom.
Autor napisał."W złocie skąpany liść...w oku kręci się
łza".Wiersz traktuje o szczęściu jesienią, gdzie
wicher smutno zawodzi, a szczęście nie
przychodzi.Sześcio i siedmiozgłoskowiec.Rym;a- c, b-
d.
W jesiennych szarugach zawsze przeciśnie się choć
jeden promyczek słońca...
Ani treść, ani forma do mnie nie trafia i nie
pogratuluje tu pomysłu ani wykonania
Piękny poetycki język.W pierwszej zwrotce troszkę
kuleje rytm,ale ogólnie bardzo mi się podoba.
No właśnie jesień nas raczy tyloma kolorami, a w tym
roku jest przeurocza, abyśmy mieli o czym śnić zimą
Z dwojga złego wolę jesień - zatem treść niezupełnie
do mnie trafia. Ale przecież nie musi- każdy ma prawo
do swych preferencji. Tu jednak głos i tak zostawię,
bo jeśli nie treść- to forma i owszem, trafia do mnie.
ciekawa receptura na deprechę; kliniczna biel na
pociechę po kolorowej melancholii...
melancholijnie i z wielką tęsknotą ukazujesz piękną
jesień, w sercu smutek i łza w oku za szczęściem...
Jesienna melancholia, przybrana lekkim, rytmicznym
piórem. Pisana uczuciem tęsknoty za "szczęściem, które
nie chce już przyjść". Wyrazy uznania