Zmacona fikcja I

zelzal uscisk chwilowej nienawisci
upadla stal i cialo we wspanialej harmonii
jedna goraca sekunda trwajaca wieki minela
a oni juz jada po Ciebie, czarna wdowo
kto im to powiedzial, moj luby? Ty?
teraz wyjdz na wplyw powietrza czym predzej
trzasnij drzwiami biegnij jakby Ci tramwaj uciekal
lewitujac - do przodu i pod katem w zmaconej fikcji
niebiescy ludzie krzycza i biegna za Toba bo Cie traca
wlasnie wyplulas na nich malinowa do zucia gume!
teraz mijaja Cie samoloty papierowe male
nielogiczne ; im blizej slonca i nieba tym zimniej
gornolotna dziewczyna w sensie doslownym z Ciebie
ustami produkujesz grad a nagoscia orgazm chmur
doganiaja Cie - szybciej, szybciej, szybciej
gonia Cie wszystkie dostepne sily zbrojne i marynarki
teraz Ty jestes wciaz naga i slyszysz tylko gitare
oni sa troskliwi wielce i przytula Cie pasami
i zostawia znowu kompletnie sama z chorymi myslami
w pomieszczeniu bialym gdzie atracja uderzanie glowa w klamke
glosno tak krzycza o ostatnim prezencie - lobotomii dla mnie

autor

Aspiniou

Napisany: 2008-01-25 Dodano: 2008-01-31 04:12:47

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie