Zmęczenie
Jej miłość
ma zmęczoną twarz,
rodzi samotność.
Wiersze spisane na szkle
sypią się
jak ziarna kwarcu.
Nie płacz,
przecież nie wierzysz
w sny przeznaczenia,
ponoć najpiękniejsza
miłość niespełniona.
Nie uwodź słowem
kochając między wersami.
Uwikłana
w przypadkowe zdarzenia
nie zgrzeszysz
w kroplach jego potu,
pragnienia spadły na podłogę
W środku suche
„kocham”.
Noc rozkwita pustką.
autor
Biala dama
Dodano: 2009-07-10 08:12:40
Ten wiersz przeczytano 558 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Noc zawsze będzie pustką, gdy zabraknie chociaż myśli
o ukochanej osobie....
pomimo zmeczenie wiara ....za kotara nadziei....miłosc
.....Bardzo doby wiersz..to nic ze smutek spływa
wersami....ale pieknie napisany....pozdrawiam...
Bardzo dobry, wymowny wiersz, przemawia do mnie
Bardzo ładny wiersz, choć taki smutny. Pozdrawiam
Hmm, tak się kończą przypadkowe zdarzenia...smutne,
ale za błędy trzeba płacić.
Piękny, niezwykle głęboki wiersz. Piękna kompozycja
słów..."Noc rozkwita pustką..." Piękny